'போவோமா ஊர்கோலம் - 1' (NATIVE UPDATES)

ஜீலை 23


பொட்டியெல்லாம் கட்டி ரெடியாயச்சு..குதூகலத்துல ஹேண்ட் லக்கேஜ் 10 கிலோவா கட்டினது ஏர்போர்ட்டிலுள்ள எ(ட்டப்ப)டை மிஷினில் தெரிஞ்சு 2 கிலோவை குறைக்கச் சொல்லி 'குரைத்த' நீக்ரோக்காரனை மனசுக்குள்ளேயே திட்டிவிட்டு கொண்டு வந்த'TISSUE BOX' ரெண்டு சட்டையையும்(பழைய) வழியனுப்ப வந்த சொந்த பந்தங்களிடம் கொடுத்துவிட்டு ஒரு வழியா போர்டிங் பாஸ் வாங்கியாச்சு. அடுத்த இரண்டு மணி நேரத்துல ப்ளைட் பறக்க ஆரம்பித்தது. கேக் மாதிரி எதுவோ ஒன்று கொடுத்தார்கள் சாப்பிட்டுவிட்டு திரும்பறதுக்குள்ள துபாய் வந்துவிட்டது இது என்ன இவ்ளோ சீக்கிரமான்னு இறங்கி ஏர்போர்ட் போனவுடன் சென்னை ப்ளைட் கேட் நம்பர் 214 என்றது 'CHARTING BOARD'  நான் நின்றிருந்தது கேட் நம்பர் 113'ல் எவ்வளவு தூரம் நடந்திருப்பேன்னு கணக்குக் போட்டு கொள்க.அன்றிரவு துபாய் நேரம் 2:30 மணிக்கு பறந்த ப்ளைட் அடுத்த நான்கரை மணி நேரத்தில் சென்னையை வந்தடைந்தது. வெளியே என்னை எதிர்பார்த்து நின்றிருந்த தம்பியை பார்த்து கையசைத்துவிட்டு கீழே இருந்த பேக்கை எடுக்கும்போது கையில் சுளீர்'ன்னு ஒரு வலி.. பார்த்தால் A-,A+,O-, ன்னு தாறுமாறாக ரத்தம் பார்த்த கொசு கடித்துக் கொண்டிருந்தது. 

ஆங் 

^

^

^

^

^

^

இந்தியா வந்திருச்சுடோய்.....

சென்னை ஏர்போர்ட்டை விரிவுபடுத்துகிறேன் பேர்வழி என்று ஒரு வழி 'படுத்தி' இருந்தார்கள் வெளில வந்தால் மேம்பாலத்தில் போய்க் கொண்டிருந்த வாகனங்களை பார்க்க அழகாக இருந்தது.டீ ஸ்டாலில் டீ குடித்துவிட்டு ஊருக்கு புறப்பட்டோம்.ஏழு மணி நேர பயணம் ஊர் வந்தடைந்தது(மெய்சிலிர்ப்பு). எல்லோரையும் நலம் விசாரித்துவிட்டு,நண்பர்கள் ஆளுக்கொரு மூலையில் வெளிநாடுகளில் இருந்ததால் ஒன்றிரண்டு பேரைத் தவிர யாரையும் சந்திக்க முடியவில்லை..அடுத்த நாள் ஊரை ரவுண்டு அடிக்கலாம் என்றால் வெயில் ரொம்பவே போட்டு தாக்கியது, அத திருப்பி தாக்கிவிட்டு? வெளியே போனேன்.. ரொம்பவே மாறிவிட்டிருந்தது. சைக்கிள் இருக்க வேண்டிய இடத்தில் பைக் இருந்தது,கொத்தனாரிடம் N70 இருக்கிறது.எல்லோரும் அந்நியமாகவே தெரிந்தார்கள். எல்லோருக்கும் அவரவர் வேலை என சுயதேவையை பூர்த்தி செய்யவே எல்லோருக்கும் நேரமிருந்தது. தான்,தன் குடும்பம் என்ற போக்கு நம் வாழ்க்கைமுறையில் வேரூன்றி விட்டதை வெளிப்படையாக சொல்லலாம்..

சரி விஷயத்துக்கு வருவோம்.. எனக்கு டவுன் பஸ்ஸில் போவது ரொம்ப பிடிக்கும் சிட்டி மாதிரியெல்லாம் கூட்டம் அதிகம் வராது எங்கள் ஊர் டவுன் பேருந்துகளில்.எனக்கு ஏற்பட்ட ஆச்சரியம் அரசாங்க டவுன் பேருந்தில் டிவி ஓடிக்கொண்டிருந்தது..

'தம்பி இது கலைஞர் டிவியா?'

 'இல்லங்க இது அது இல்ல'

'உங்களுக்கு டிவி கெடச்சுச்சா?'

'கெடச்சது தம்பி'

பேருந்திலிருந்த பெரியவருக்கும் எனக்கு நடந்த உரையாடல் தான் அது.. 'எடம் பார்த்து தட்டனும்'அப்படிங்கிற கலை கலைஞருக்கு நல்லாவே 'கை' கொடுக்குது..மின்சாரம் இல்லாத வீடுகளுக்கும் டிவி கிடைப்பதால் ஏதோ தேங்காய்,மாங்காய் மாதிரி எலக்ட்ரானிக்ஸ் கடைகளுக்கு வந்து விற்றுவிட்டு போகிறார்கள்..

25 ரூபாய் டிக்கெட்டை 80 ரூபாய்க்கு விற்கும் தியேட்டர் கவுண்டர்களும்.

டவுன் பஸ்ஸில் அதே கண்டக்டரும்.... மாறாத விஷயங்கள்.

                                                                                               -Stay Tuned...

Post Comment